In de praktijk
Hard case: Vertrouwen
Casus
Stel: u vertegenwoordigt een cliënt die een groot bedrag wil vorderen van de wederpartij (geschat tussen de € 500.000,- en € 1.500.000,-) in de vorm van aandelen. U hebt voor deze vertegenwoordiging een aantal afspraken gemaakt met uw cliënt en ook de financiële kant van de zaak is geregeld. U gaat zelf een uurtarief van € 400,- toepassen en bij werkzaamheden van een collega € 200,-. Tijdens uw werkzaamheden aan deze zaak constateert u echter dat uw kantoor meer werk moet verrichten dan was bedoeld. De afgesproken vergoeding voldoet nauwelijks tot niet.
De wederpartij heeft gelukkig reeds een indicatie afgegeven dat een minnelijke schikking wel mogelijk is. U hebt uw cliënt hiervan op de hoogte gebracht. Voor hem zijn het hiermee dan ook spannende tijden. Hij zou graag tot een schikking willen komen.
Om de extra kosten van uw kantoor te kunnen financiëren stuurt u vooruitlopend op de afronding een brief naar uw cliënt waarin u aangeeft dat uw naast de afgesproken declaratie graag ook 2% van de koopsom wilt declareren met 3% algemene kantoorkosten daarover (excl. BTW). Dit is naar uw inzicht een redelijke aanvullende vergoeding. Natuurlijk heeft u - zoals het een goed advocaat betaamt - de redenen voor deze aanvullende vergoeding uiteengezet:
- extra kosten i.v.m. onderzoek naar de vermogenspositie van de wederpartij;
- extra kosten i.v.m. de totaalregie die uw kantoor op zich heeft genomen;
- de complexiteit van de zaak;
- de omvang van de zaak.
Op deze brief reageert uw cliënt niet.
De minnelijke schikking wordt doorgezet. Het bedrag is € 1.000.000,- over te nemen aan aandelen.
Mag u een brief doen uitgaan waarin u uw cliënt verzoekt tot vergoeding van de extra kosten, zijnde 2% van de koopsom vermeederd met 3% algemene kantoorkosten, in totaal: € 50.000,- ?
Consensus-oplossing
Regel
De hoofdregel is dat de cliënt vertrouwen moet kunnen hebben in zijn of haar vertegenwoordiger. Door een extra vergoeding te vragen in deze omstandigheden zult u hier afbreuk aan doen. Immers, reeds is duidelijk dat een minnelijke schikking tot de mogelijkheid behoort én dat het hiermee voor uw cliënt spannende tijden zijn. Uw cliënt bevindt zich ten tijde van het schrijven van uw verzoek namelijk in een erg kwestbaar moment van de onderhandelingen. Het is te voorzien dat de cliënt daarom niet op het voorstel heeft gereageerd. Indien het voorstel niet duidelijk vrijblijvend is, overschrijdt u daarmee een grens. U kunt geen brief doen uitgaan ter declaratie van de extra vergoeding.
Proces
U dient zich altijd ervan te vergewissen of de cliënt de aanvullende afspraken wel kan weigeren. Van enige druk mag in beginsel geen sprake zijn aangezien dit de vertrouwensrelatie tussen u en uw cliënt raakt. U kunt de extra kosten die uw kantoor maakt bespreekbaar maken maar dit moet een duidelijk vrijblijvend karakter hebben. Dit betekent in deze casus dat u dit eerder had moeten doen.
Wet- en regelgeving
Gedragsregels 1980, Gedragsregel 15, 41-01
Gedragsregels 1992, Gedragsregel 23-01
Advocatenwet, Artikel 46
Zie ook voor overeenkomstige casuïstiek: Orde van Advocaten
Stel: u vertegenwoordigt een cliënt die een groot bedrag wil vorderen van de wederpartij (geschat tussen de € 500.000,- en € 1.500.000,-) in de vorm van aandelen. U hebt voor deze vertegenwoordiging een aantal afspraken gemaakt met uw cliënt en ook de financiële kant van de zaak is geregeld. U gaat zelf een uurtarief van € 400,- toepassen en bij werkzaamheden van een collega € 200,-. Tijdens uw werkzaamheden aan deze zaak constateert u echter dat uw kantoor meer werk moet verrichten dan was bedoeld. De afgesproken vergoeding voldoet nauwelijks tot niet.
De wederpartij heeft gelukkig reeds een indicatie afgegeven dat een minnelijke schikking wel mogelijk is. U hebt uw cliënt hiervan op de hoogte gebracht. Voor hem zijn het hiermee dan ook spannende tijden. Hij zou graag tot een schikking willen komen.
Om de extra kosten van uw kantoor te kunnen financiëren stuurt u vooruitlopend op de afronding een brief naar uw cliënt waarin u aangeeft dat uw naast de afgesproken declaratie graag ook 2% van de koopsom wilt declareren met 3% algemene kantoorkosten daarover (excl. BTW). Dit is naar uw inzicht een redelijke aanvullende vergoeding. Natuurlijk heeft u - zoals het een goed advocaat betaamt - de redenen voor deze aanvullende vergoeding uiteengezet:
- extra kosten i.v.m. onderzoek naar de vermogenspositie van de wederpartij;
- extra kosten i.v.m. de totaalregie die uw kantoor op zich heeft genomen;
- de complexiteit van de zaak;
- de omvang van de zaak.
Op deze brief reageert uw cliënt niet.
De minnelijke schikking wordt doorgezet. Het bedrag is € 1.000.000,- over te nemen aan aandelen.
Mag u een brief doen uitgaan waarin u uw cliënt verzoekt tot vergoeding van de extra kosten, zijnde 2% van de koopsom vermeederd met 3% algemene kantoorkosten, in totaal: € 50.000,- ?
Consensus-oplossing
Regel
De hoofdregel is dat de cliënt vertrouwen moet kunnen hebben in zijn of haar vertegenwoordiger. Door een extra vergoeding te vragen in deze omstandigheden zult u hier afbreuk aan doen. Immers, reeds is duidelijk dat een minnelijke schikking tot de mogelijkheid behoort én dat het hiermee voor uw cliënt spannende tijden zijn. Uw cliënt bevindt zich ten tijde van het schrijven van uw verzoek namelijk in een erg kwestbaar moment van de onderhandelingen. Het is te voorzien dat de cliënt daarom niet op het voorstel heeft gereageerd. Indien het voorstel niet duidelijk vrijblijvend is, overschrijdt u daarmee een grens. U kunt geen brief doen uitgaan ter declaratie van de extra vergoeding.
Proces
U dient zich altijd ervan te vergewissen of de cliënt de aanvullende afspraken wel kan weigeren. Van enige druk mag in beginsel geen sprake zijn aangezien dit de vertrouwensrelatie tussen u en uw cliënt raakt. U kunt de extra kosten die uw kantoor maakt bespreekbaar maken maar dit moet een duidelijk vrijblijvend karakter hebben. Dit betekent in deze casus dat u dit eerder had moeten doen.
Wet- en regelgeving
Gedragsregels 1980, Gedragsregel 15, 41-01
Gedragsregels 1992, Gedragsregel 23-01
Advocatenwet, Artikel 46
Zie ook voor overeenkomstige casuïstiek: Orde van Advocaten
