De discussie die is ontstaan over de nummer 3 op de kieslijst van de PVV, Lilian Helder, is boeiend. Ze verdedigde als advocaat in 2007 een omstreden imam die volgens Geert Wilders het land zou moeten worden uitgezet (die imam kreeg een preekverbod van twee jaar wegens gewelddadig en ophitsend gedrag). Deze kwestie laat mooi de verschillende belangen zien van een advocaat. Steunend op het beginsel dat in een rechtsstaat iedereen recht heeft op vertegenwoordiging zijn veel advocaten bereid om ook personen te vertegenwoordigen wiens acties zij zelf moreel/politiek zouden verwerpen. Daarnaast weten we dat het vertegenwoordigen van omstreden personen ook kan bijdragen aan een betere positionering van de advocaat in de markt. Maar deze keuze voor vertegenwoordiging - zo zien we ook in dit geval - heeft wel weer uitstraling op de gehele identiteit van de advocaat (en eventuele toekomstige handelingen). Moet een advocaat toch kritisch zijn op wie het vertegenwoordigt (zie ook hier)? Ondanks dat het theoretisch gezien moet kunnen?

Het is interessant om te zien dat op de site van de Telegraaf veel reacties staan waaruit blijkt dat men deze twee rollen toch goed kan scheiden. Maar niet iedereen is overtuigd.

- Smet op PVV-nieuwelingen, Telegraaf, 14-04-2010